سایت امنیتی مشرق نیوز که وابسته به سرکوبگران مخالف «جریان انحرافی» است در نوشتهای سراسر تناقض آمیز به ویژه نامه «خاتون» که شنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۰ در روزنامه ایران انتشار یافته است تاخته است.
نگاه ما در این نوشته طرفداری از دولتیان سرکوبگر (معروف به «جریان انحرافی» معتقد به ولایت امام زمان) در برابر سرکوبگران سنتی (معتقد به ولایت فقیه)نیست. بلکه تلاش خواهیم کرد با بررسی اعترافات هر دو گروه سرکوبگران که در بالا اشاره شد و گاه و بیگاه در در جنگ های داخلی خود بروز می دهند، نقطه ضعف های استراتژیک آنان را شناسایی و بازگو نماییم. بیشک، برای جنبش آزادی خواه ایران این آگاهی سودمند خواهد بود.
ویژه نامه «خاتون» از نگاه سایت مشرق نیوز
مشرق نیوز هرچند عاجزانه کوشش کرده است در ایرادات خود به «خاتون» به صورت مستقیم اهمیت استراتژیک مساله حجاب در ایران و غالب بودن جمعیت خواهان «آزادی پوشش» نمایان نسازد ولی در چندین مورد و در واقع در محور اصلی حمله خود به ویژه نامه ایران دراین کار ناکام مانده است؛ جایی که مشرق نیوز به تکرار از «به هم خوردن آرامش فضای کشور» بر اثر انتشار این ویژه نامه سخن گفته است یاجایی که مساله «حجاب اجباری» را مساله ای «چالشی و جنجالی» در جامعه دانسته است.
به نوشته مشرق نیوز که دقت کنیم نگرانی های سرکوبگران در مورد مساله حجاب اجباری در جامعه به خوبی قابل دیدن است. مشرق نیوز تلاش ویژه نامه خاتون در استفاده از مساله حجاب را باعث اتفاقات و شرایط زیر دیده است:
- برهم زدن فضای آرامش کشور
- به دست گرفتن ابتکارعمل در فضای رسانه ای و افکار عمومی
- گرفتن ژست اپوزیسیونی و خود را مخالف وضع موجود نشان دادن
- خارج شدن از موضوعات اصلی و استراتژیک نظام اسلامی و وارد شدن به موضوعاتی فرعی و انحرافی
- خارج کردن نظام از قرارگاه استراتژیک و ورود به سنگرهای تاکتیکی و فرعی
- جنجالی و چالشی بودن مساله حجاب در جامعه
توجه به این نکته هم مهم است که مشرق نیوز چندین بار طرح مساله حجاب را جنجالی و چالشی دانسته است و جالب آنکه این «چالشی بودن» را نه تنها سیاسی که حتی «دینی» دانسته است: «جریان انحرافی در صدد آن است ... که ضمن طرح مسایل چالش برانگیز دینی ... موضوع "حاکمیت دوگانه" را در کشور رقم بزنند.»
نگرانی سرکوبگران از طرح مساله حجاب در جامعه و شکنندگی آنان در این زمینه
هر چند مشرق نیوز مساله حجاب را فرعی و حاشیه ای دانسته، اما حجم حمله های تند و نیزی که در چند روز گشته روزنامه ایران و نویسندگان ویژه نامه را در نوردیده است و همین طور نگرانی شدید خود سرکوبگران که برای مثال در مشرق نیوز با تکرار چنیدن باره «جنجالی و چالشی بودن» مساله حجاب آشکار شده است، به خوبی از شکنندگی سرکوبگران در برابر توجه عمومی جامعه به سرکوبگری در زمینه اجبار حجاب حکایت دارد.
به راستی باید پرسید اگر بیشترین افراد جامعه طرفدار حجاب اجباری در جامعه هستند و آن را پذیرفته اند، نگرانی سرکوبگران از چیست؟ چرا آنان طرح حتی کلیت مساله را «جنجالی و چالشی» می دانند؟ و از همه رسواتر آن را «چالشی دینی» نیز می دانند؟ آیا اعتراف بر «چالش دینی» بودن مساله حجاب خود گواهی بر تفسیر به رای همان منابع دینی مورد استفاده سرکوبگران و وجود عقاید متفاوت در مورد حجاب (حتی از نظر دینی) نیست که سرکوبگران را حتی از جهت استدلال نظری نیز در تنگنا قرار می دهد؟
اگر به گفته مشرق نیوز مساله حجاب حاشیه ایست چگونه می توان «به دست گرفتن ابتکارعمل در فضای رسانه ای و افکار عمومی» را به طرح مساله حجاب توسط این ویژه نامه مربوط دانست؟ آیا این اعترافی به پوچ بودن ادعای سرکوبگران در حمایت بیشترین افراد جامعه از حجاب عمومی و خدشه دار شدن «عفت عمومی» بر اثر «آزادی پوشش» نیست؟
و درنهایت چرا از نگاه سرکوبگرانه ای که در مشرق نیوز هم نمایندگی می شود گرفتن «ژست اپوزیسیونی» می تواند برای گروه رقیب (همان به اصطلاح «گروه انحرافی») سودمند باشد؟ آیا این نیز اعترافی به اکثریت داشتن آزادی خواهان در جامعه امروز ایران نیست؟
نتیجه: هرچند از هر دو گروه سرکوبگری که این روزها بار دیگر برای منافع گروهی خود در برابر هم قرار گرفته اند هیچ کدام دغدغه آزادی بیان و عمل را در کارنامه خود نداشته و ندارند، ولی توجه به انتقادات این دو گروه از یکدیگر آشکار کننده نقطه ضعف های استراتژیک آنان خواهد بود. ویژه نامه خاتون هم هر چند از سوی احمدی نژاد و همکیشانش به جهت استفاده سیاسی برای انتخابات آینده مجلس تهیه و تدوین شده است، اما بار دیگر شکنندگی سرکوبگران در برابر طرح گسترده مساله «آزادی پوشش» در جامعه را آشکار و تایید کرد. بر جنبش آزادیخواه است که با پیگیری و دامن زدن به مساله «آزادی پوشش» در جامعه در هر چه بیشتر گسترانیدن فرهنگ برابری و آزادی در جامعه کوشا و همراه باشند.
به امید آزادی
ناشناس
این مقاله خیلی ضعیف و بی محتوا و با نثر بسیار بدی نوشته شده است.
۲۵ مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۴:۳۶
ناشناس
من هم موافقم.اين مي تواند مسئله مهم و چالش بر انگيزي باشد.
۲۵ مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۳۴