بی‌شک یکی از اجزای اصلی سیاست سرکوب و نصر بالرعب (پیروزی از طریق ترس و رعب) نظام موجود٬ زندان است. تجربه یک سال و نیم اخیر جنبش هم نشان داده که رژیم بر حسب شرایط سیاسی برخوردش را با مخالفان تغییر می‌دهد؛ از این رو در آستانه روزهای مهم جنبش دستگیری‌ها شدت گرفته٬ دادگاهها علنی و تلویزیونی برگزار میشود و از حربه اعدام هم برای تکمیل این سیاست استفاده می‌شود. در یک کلام٬ زندانیان سیاسی برای رژیم گروگانهایی هستند که از جنبش مردمی و اعتراضی در دست دارد. هر گاه شرایط اقتضاء کند برخورد با این عزیزان را تشدید میکند یا از فشار روی آنها کم می‌کند.
اما آیا این ماجرا تنها یک سو و یک برنده دارد؟ به زعم ما خیر. در نقطه مقابل سیاست سرکوب رژیم٬ زندانیان سیاسی میتوانند برای یک جنبش ریشه‌دار٬ انگیزه دایمی همبستگی و ادامه مبارزه باشند. در سختترین و یاس‌آورترین شرایط٬ صرف وجود عزیزانی در بند٬ میتواند به همه ما ضرورت ادامه کار و مبارزه را یاد‌آور شوند: تا روزی که زندانی سیاسی هست٬ مبارزه هم باید باشد!

در میان زندانیان سیاسی٬ ضیاء نبوی شرایط خاصی دارد٬ نه تنها از این جهت که حکم سنگین ده سال زندان و تبعید برایش صادر شده و هم‌اکنون در شرایط بسیار سختی در زندان اهواز و بسیار دور از خانواده و محل زندگی‌اش است٬ بلکه و علاوه بر این٬ بدین‌خاطر که جرمی که بر اساسش حکم زندان برای ضیاء صادر شده٬ حکمی است به شدت خطرناک: محاربه از طریق همکاری با سازمان مجاهدین خلق؛ اتهامی که مانند بسیاری دیگر از اتهامات کاملاً بی‌اساس است و تنها بر پایه نسبتی فامیلی (عضویت یکی از اقوام ضیاء در سازمان مجاهدین) صادر شده است. خطرناک بودن این اتهام از این روشنتتر میشود که قاضی دادگاه وی مدعی شده که این سبکتترین حکمی بوده که برای ضیاء میتوانسته صادر شود! همانطور که تجارب تلخ گذشته تایید میکند٬ اتهام محاربه برای رژیم جواز قتل است.

خوشبختانه چندی است که عده‌ای از دوستان ضیاء صفحه‌ای فیسبوکی برایش اختصاص دادند و این روزها در تدارک هر چه بهتر تولد ضیاء که فردا ۳۰ آذر است٬ هستند. چهار تشکل مدنی هم از همه درخواست کرده‌اند که در برگزاری این مراسم شرکت کنند. ما از همه دوستان دعوت میکنیم در هر چه بهتر برگزار شدن تولد این عزیز دربند کمک کنند.
لینکهای مفید: